Pete Whittaker: Fenomen współczesnej wspinaczki

Kiedy myślimy o współczesnych wspinaczach, których osiągnięcia zdefiniowały ostatnią dekadę, z pewnością Pete Whittaker pojawia się na czele listy. Jego niezłomna determinacja, techniczne umiejętności i zdolność do przekraczania własnych granic sprawiają, że jest on źródłem inspiracji dla młodego pokolenia wspinaczy. Lecz co sprawia, że Pete jest tak wyjątkowy? Czy to jego naturalny talent, czy może wytrwałość w dążeniu do celu? Może to połączenie obu? W tym artykule przyjrzymy się bliżej osiągnięciom Pete’a, jego filozofii wspinaczki oraz temu, co napędza tego niezwykłego wspinacza.

El Capitan, Mt Watkins i inne wspinaczkowe triumfy

Pete Whittaker przez lata udowadniał, że nie ma dla niego niemożliwych wyzwań. Od samotnych wejść na ikoniczne ściany, takie jak El Capitan, po technicznie zaawansowane trasy w odległych zakątkach świata. Niewąpliwie jego kariera jest pełna imponujących osiągnięć. W 2017 roku wspinaczka na Mt. Watkins (2000 stóp) w stylu klasycznym zajęła mu tylko ponad 15 godzin. Rok wcześniej dokonał niesamowitego przejścia Freeridera (5.12d) na El Capitan z czasem mniejszym niż 24 godziny, co niewątpliwie czyni go najszybszym zdobywcą tej drogi.  

Ale skąd bierze się ta niezłomna determinacja i chęć do działania? Dla wielu z nas wspinaczka to tylko hobby, dla Pete’a to bez wątpienia styl życia. Każda nowa ściana jest kolejną okazją do udowodnienia sobie i światu, że granice są po to, by je przekraczać. Pete Whittaker definiuje wspinaczkę nie tylko jako sport, ale przede wszystkim jako pasję. Z konsekwencją podąża za nią do odległych miejsc na ziemi. Będąc drugą połową duetu Wide Boyz, wraz ze swoim partnerem wspinaczkowym Tomem Randallem często szukają ambitnych wyzwań. Ich celem jest wspinaczka na niezdobyte jeszcze drogi oraz eksplorowanie terenu pod nowe projekty.  

Co do osiągnięć Brytyjczyka zdecydowanie należy wspomnieć o wysoko cenionej linii Belly Full of Bad Berries (5.13b), którą wraz z Randallem pokonał w 2011 roku. Jednak to właśnie dzięki przejściu rysy Century Crack (5.14b) w tym samym roku Whittaker zyskał międzynarodową sławę. Jest to bardzo wymagająca droga w Utah, będąca jedną z najtrudniejszych rys na świecie. W 2021 roku Whitaker i Randall przeszli Great Lift (5.13), długą na 2500 stóp przewieszoną rysę na spodzie wiaduktu będącego częścią autostrady w Devon w Wielkiej Brytanii. Ich wyczyn został udokumentowany w filmie krótkometrażowym Bridge Boys, pokazanym w Reel Rock 16.

Wspominając dorobek młodego wspinacza wydaje się, że to właśnie duch odkrywcy przez cały czas napędza go do przekraczania kolejnych granic. Nie tylko w sensie fizycznym, ale także mentalnym. Wspinaczka na tak trudnych drogach i często w nieznanym terenie wymaga doskonałych umiejętności. Decydujące są także doświadczenie, odwaga i zdolność do radzenia sobie z niespodziewanymi przeciwnościami. Prawdopodobnie niewielu ludzi w dzisiejszych czasach, jest gotowa wyjść tak daleko poza strefę komfortu. Niestety, aby spełniać marzenia, trzeba nieraz zaryzykować i być gotowym na konsekwencje.

Niesamowity projekt w Norwegii

Norweski Josinfjordod od dawna uważany jest za jeden z najlepszych granitowych obszarów wspinaczkowych w Europie. Mimo to dopiero w 2013 roku zyskał uznanie mainstreamu, za sprawą Nico Favresse, który otworzył The Recovery Drink (5.14+) na ścianie Profilveggen. Krótko potem belgijski wspinacz stwierdził, że była to jedna z lepszych linii, na jakich kiedykolwiek się wspinał i najtrudniejsza rysa, jaką kiedykolwiek przeszedł. O trudnościach tej drogi świadczy fakt, że została ona powtórzona tylko dwukrotnie: przez Daniela Junga i Pete’a Whitakera.

Niedawno 32-letni Brytyjczyk był autorem wielkiego wydarzenia, dokonując pierwszego przejścia drogi tradowej Eigerdosis (5.14b) w rejonie Profile Wall. Whittaker, dla którego jak stwierdził Norwegia obecnie jest drugim domem — pracował nad Eigerdosis od kwietnia tego roku. Cała linia ma długość 120 metrów w terenie przewieszonym i biegnie głównie wzdłuż rys i szczelin. Nie są one zbyt głębokie, przez co podczas wspinaczki trzeba wykazać się wytrzymałością i bardzo dobrą techniką. 

Eigerdosis jako droga hakowa została wytyczona w 1996 roku przez Hansa Jørgena Moe i Tryma Atle Saelanda. Składa się z dwóch części, z czego pierwsza o wycenie 5.12b po raz pierwszy została pokonana w 2019 roku przez partnerkę Whittakera, Mari Salvesen. W przyszłości brytyjski wspinacz planuje połączyć Eigerdosis z dolną połową drogi Crown Duel (5.14a), którą przeszedł w 2019 roku. Z pewnością byłby to solidny projekt, który mógłby stanowić nowe wyzwanie dla śmietanki wspinaczkowej z całego świata.

Sekrety sukcesu Pete’a Whittakera

Wspinaczka skalna, zwłaszcza na najwyższym poziomie, to nie tylko kwestia siły mięśniowej czy techniki. To również, a może przede wszystkim gra umysłowa. Pete Whittaker doskonale zdaje sobie sprawę z tego aspektu. Dzięki zwiększonej zdolności skupienia i koncentracji na wykonywaniu precyzyjnych ruchów jest w stanie osiągać znakomite rezultaty. W 2020 roku Brytyjczyk wspiął się free-solo na The Renshaw/Foulkes w Rogaland w Norwegii. W ciągu dwóch godzin i 25 minut pokonał  800-metrową ścianę o wycenie 5.10c.

Zdobywszy wiele z najtrudniejszych dróg wspinaczkowych na świecie, Pete Whittaker patrzy w przyszłość z wielkim optymizmem. Choć ma na swoim koncie imponujące dokonania, to wciąż nie spoczywa na laurach i planuje nowe przedsięwzięcia. Jego nieustająca pasja do wspinaczki popycha go do poszukiwania nowych, niezdobytych jeszcze linii, a także do ciągłego rozwoju jako profesjonalny atleta. Pete aktywnie uczestniczy w życiu społeczności wspinaczkowej, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodszym pokoleniem wspinaczy. Jest autorem książki: Crack Climbing Mastering the skills & technique, która ukazała się w 2019 roku. Występuje również w produkcjach filmowych takich jak: Wide Boyz z 2012 roku oraz Bridge Boys z 2022 roku.

Każdy wspinacz zdaje sobie sprawę, że technika wraz z przygotowaniem siłowym i mentalnym jest kluczem do sukcesu. Pete Whittaker, z jego nowatorskim podejściem do treningu i dogłębnej analizy trudnych tras, stał się jednym z najbardziej technicznie zaawansowanych wspinaczy na świecie. Brytyjczyk specjalizuje się we wspinaczce tradowej w rysach, co oznacza, że samodzielnie umieszcza asekurację w skale. Jego lekki, nienaganny styl inspiruje i motywuje do działania oraz systematycznego doskonalenia się we wspinaczce. Dzięki determinacji i głębokiej wierze w swoje możliwości Pete jest w stanie osiągnąć prawie każdy zamierzony cel. Życzę tego zarówno wam, jak i sobie.